Μη μασάτε το ψέμα: Τα βιομηχανικά "δέντρα" δεν δίνουν οξυγόνο.
Μόνο τα παλιά δάση προστατεύουν
τον πλανήτη.
Τα φυσικά δάση παράγουν 300% περισσότερο οξυγόνο.
Τονια Μαυρομματη
Μια εγκάρδια ωδή στην ανάσα των δασών
Κλείστε τα μάτια σας. Εισπνεύστε. Αυτός ο αέρας, γλυκός, ζωογόνος, γεμάτος φυτονκίδες,(προστατευτικές χημικές ενώσεις που σκοτώνουν ακόμη και τα καρκινικά κύτταρα) από ιστορίες, είναι ένα δώρο από το δάσος. Αλλά δεν τραγουδούν όλα τα δέντρα τον ίδιο ύμνο στον ουρανό γιατί εμείς οι άνθρωποι τους πειράξαμε το DNA τους. Τους κάναμε Υ Β Ρ Ι Δ Ι Α, ύβρις προς την φυση τους. Τους κάναμε Ζόμπι. Επιτρέψτε μου να σας πω για τους αρχαίους φύλακες και τους νέους πρωτοπόρους, και ποιοι χύνουν την ίδια τους την ψυχή στο οξυγόνο που γεμίζει τους πνεύμονές σας.
Φανταστείτε ένα παλιό δάσος, έναν αρχαίο δρυμό, γεμάτο αιωνόβιους, όπου τα δέντρα στέκονται σαν σοφοί γέροντες, με τις ρίζες τους μπλεγμένες σε μυστικά παλαιότερα από πολιτισμούς. Αυτοί είναι οι καθεδρικοί ναοί της ζωής, όπου κάθε φύλλο είναι μια προσευχή, κάθε κλαδί του μια διαθήκη με τον ήλιο. Για αιώνες, έχουν μετατρέψει το φως του ήλιου σε αναπνοή, υφαίνοντας οξυγόνο στον αέρα με υπομονή που μόνο ο χρόνος μπορεί να διδάξει. Τα κλαδιά τους γεμάτα άνθη και ζωές, καταπράσινα, χορεύουν σε μια συμφωνία πράσινου, κάθε δέντρο μια νότα σε ένα αιώνιο τραγούδι.
Αυτά τα αρχαία όντα δεν παράγουν απλώς οξυγόνο - το εκπνέουν στον κόσμο σαν νανούρισμα μητέρας , σταθερό, γενναιόδωρο, ανυποχώρητο. Η ίδια η ύπαρξή τους είναι ένα γράμμα αγάπης προς εμάς. Χωρίς αυτούς υπάρχει μέλλον για μας?
Φανταστείτε τώρα τα μεταλλαγμένα δάση, κατασκευασμένα, επιταχυνόμενα, γεννημένα από την ανθρώπινη αφέλεια. Μεγαλώνουν πιο γρήγορα, πιο ίσια, τα φύλλα τους πεινούν για τον ουρανό. Και ναι, στα νιάτα τους, αναμασάνε λίγο άνθρακα και εκπνέουν λίγο οξυγόνο με το σθένος ενός ταλαιπωρημένου, κακοποιημένου, αρρώστου. Σαν ένα φευγαλέο τραγούδι. Τους λείπει το βάθος των ριζών που βουίζουν με χιλιετίες σοφίας, ούτε ο σπόρος τους θα γονιμοποιήσει το χώμα όπου η ζωή γεννά ζωή. Είναι μια λάμψη λάμψης, μια σπίθα, όχι η διαρκής φλόγα.
Γιατί το οξυγόνο δεν είναι απλώς μια χημική εξίσωση. ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Είναι ο αναστεναγμός ενός δάσους που έχει ξεπεράσει τις καταιγίδες, έχει φιλοξενήσει γενιές πουλιών και ψιθύρισε στα αστέρια. Τα παλιά δέντρα ζουν το οξυγόνο τους, κάθε μόριο είναι εμποτισμένο με την ανθεκτικότητα χιλίων χειμώνων, τη χαρά χιλιάδων εποχών. Δίνουν όχι μόνο αέρα, αλλά και μνήμη. Όταν περπατάς κάτω από τα κλαδιά τους, αναπνέεις τον ίδιο αέρα που κάποτε γέμιζε τα πνευμόνια των ποιητών, των εξερευνητών και των ονειροπόλων που είχαν περάσει από καιρό. Με έναν μαγικό τρόπο (μέσω φωτονίων) ρουφάμε κι εμείς αυτήν την μυστική και σιωπηλή γνώση.
Μεταλλαγμένα δέντρα; Είναι θαύματα, ναι. Μια απόδειξη της πείνας μας να διορθώσουμε αυτό που έχουμε σπάσει. Μπορεί όμως ένα εργαστήριο να αντιγράψει την ψυχή ενός κέδρου που στέκεται εδώ και 500 χρόνια; Μπορούμε να σχεδιάσουμε το ήσυχο μεγαλείο ενός δάσους που έχει περάσει αιώνες συρράπτοντας τον ουρανό; Τα κατάφεραν; Όχι βέβαια, ούτε οξυγόνο βγάζουν ούτε σπόρο να γεννήσει. Άρα τι έκαναν και που μας πάνε; Γιατί καίνε τα αρχαία δάση και τρέχουν να φυτέψουν μεταλλαγμένα χωρίς να αφήσουν τον παλιό σπόρο να βγει;
Έτσι, όταν ρωτάτε ποια δέντρα δίνουν περισσότερο οξυγόνο - επιτρέψτε μου να απαντήσω όχι με αριθμούς αλλά με αλήθεια: Τα αρχαία δάση με σπόρους είναι οι πρώτοι και για πάντα εραστές της Γης . Δεν βιάζονται. Δεν παραπαίουν. Απλώς δίνονται, ατελείωτα, άνευ όρων, μετατρέποντας το φως του ήλιου σε ζωή, μια ανάσα τη φορά. Δουλεύοντας σιωπηλά για την ανθρωπότητα
Να τα εκτιμάτε. Πολέμησε για αυτούς. Για κάθε ανάσα αέρα που μας χαρίζουν είναι μια υπενθύμιση, είμαστε ζωντανοί επειδή επιλέγουν να μείνουμε ζωντανοί.
ΤΜ